،امپراتوري ديجيتال غرب، هنوز از مردي که جسمش را به شهادت رساندند، وحشت دارد. اين اقدام بزدلانه، نه يک خطاي فني، بلکه اعتراف رسمي به «ترس از سايه‌ي ذوالفقار» است.

در ميانه‌ي هياهوي بازار سرپوشيده تبريز، با حاج‌عباس سماور فروش هم‌کلام مي شوم؛ پيرمردي که سال‌هاست شاهد فراز و نشيب‌هاي اين مرز و بوم بوده است. او در حالي که سماوري را برق مي‌اندازد، با صلابت مي گويد:دخترم، اين‌ها از جسمش مي‌ترسيدند، او را به شهادت رساندند؛ حالا از اسمش مي‌ترسند، از صفحه‌ها پاکش مي‌کنند. اما اشتباه محاسباتي‌شان همين‌جاست. دشمن بزدل است؛ کسي که در دنياي واقعي حريف نشد، حالا در دنياي مجازي به جنگ عکس‌ها آمده است.

وي مي گويد: اينستاگرام با اين کارش فقط ثابت کرد که حتي از “سايه‌ي ذوالفقار” هم واهمه دارد. آن‌ها شايد عکس را پاک کنند، اما ارادتِ ما به سردار دل‌ها را که نمي‌توانند حذف کنند!

اميرحسين خالقي که يک دانشجوي کامپيوتر است و به قول خودش «فرزند دنيايِ ديجيتال» است؛ با نشان دادن صفحه‌ي مسدود شده‌اش، با لحني معترض مي‌گويد: شايد سليقه‌ي سياسي‌ام متفاوت باشد، اما وقتي مي‌بينم يک پلتفرم خارجي به خودش اجازه مي‌دهد قهرمان ملي کشورم را سانسور کند، به غرورم برمي‌خورد. اين يعني پايان ادعاي آزاديِ بيان. آن‌ها از تکثير تفکر سليماني وحشت دارند. سردار سليماني براي نسل ما نمادِ “ايستادگي” است و اين حذف کردن‌ها فقط باعث مي‌شود ما تشنه‌تر شويم که بدانيم او که بود که حتي با شهادتش هم براي‌شان خطرناک‌تر شد.

در ميدان نماز تبريز، خانم عليزاده که دست فرزند خردسالش را گرفته، در گفت و گو با ما، جمله‌اي مي گويد که تمام معادلات رسانه‌اي غرب را به هم مي ريزد: «دشمن حق دارد بترسد. آن‌ها ديدند که سردار سليماني چگونه بساط ظلم داعش را جمع کرد تا بچه‌هاي ما در آرامش باشند. حالا مي‌ترسند اين بچه‌ها با ديدن عکس او، سليماني ديگري شوند. اين حذف کردن‌ها، بزرگترين مدرک بزدلي آن‌ها و بزرگترين مدال افتخارِ ماست. خورشيد شهادت را با پاشيدن خاک نمي‌توان پنهان کرد.»

سردار دل‌ها، قهرمان ملي‌ ما در سرورهايِ آمريکايي ذخيره نشده است که با يک کليک پاک شود؛ او در حافظه‌يِ تاريخي و رگ‌هاي غيرت اين مرز و بوم ريشه دارد. حقيقت ذوالفقار، فراتر از قاب‌هاي کوچک موبايل است و دشمن با اين حذف کردن‌ها، تنها «جاودانگيِ» اين نام را امضا کرده است.

الميرا جليلي