پنجشنبه، تبريز ميزبان نبردي است که فراتر از يک مسابقه فوتبال، تاريخ و خاطره را به هم گره مي‌زند. تراکتور و پرسپوليس، دو قطبِ پُرشور فوتبال ايران، در مرحله‌ي يک شانزدهم جام حذفي به مصاف هم مي‌روند؛ ديداري که در استاديوم يادگارامام، تماشاگران را به ياد روزهاي دور و حسرت‌هاي عميق خواهد انداخت.

58 بار رويارويي، 29 پيروزي براي پرسپوليس، 11 برد براي تراکتور و 18 تساوي. اما اين آمار، تمام حقيقت را نمي‌گويد. براي هواداران تراکتور، سايه‌ي يک حسرت بزرگ روي تمام اين اعداد سنگيني مي‌کند.

آخرين باري که تراکتور در تبريز موفق به شکست پرسپوليس شد، به ???? روز قبل بازمي‌گردد. زماني که مصطفي دنيزلي روي نيمکت تراکتور بود و احسان حاج‌صفي با يک شليک تماشايي، دروازه‌ي پرسپوليس را فتح کرد. از آن روز به بعد، تبريز در حسرت يک پيروزي ديگر مقابل سرخ‌هاي پايتخت مانده است.

در پنج رويارويي اخير، تراکتور نتوانسته طعم پيروزي را بچشد (سه شکست و دو تساوي). آخرين برد آن‌ها مقابل پرسپوليس، سه سال پيش در ورزشگاه آزادي رقم خورد، با گلي از محمد عباس‌زاده. اما اين آمارها، زخم کهنه‌اي را تازه مي‌کند.

انتقال بازي از بنيان ديزل به يادگار امام، تصميمي بود که ذهنِ درگير دراگان اسکوچيچ را تاحدودي آرام کرد. گويي او مي‌خواهد در اين استاديومِ خاطره‌انگيز، طلسم را بشکند. جالب اينجاست که همين چند ماه پيش، دو تيم در چارچوب ليگ برتر در بنيان ديزل به تساوي رضايت دادند؛ نتيجه‌اي که نشان مي‌دهد فاصله‌ها کم شده، اما حسرت‌ها همچنان باقي است.

ا، آيا تراکتور مي‌تواند به اين رکوردهاي منفي پايان دهد؟ آيا يادگار امام، شاهد تغيير سرنوشت خواهد بود؟ اين بازي، فرصتي است براي تراکتور تا نشان دهد که تاريخ مي‌تواند دوباره نوشته شود. پرسپوليس مي‌آيد تا سلطه‌اش را حفظ کند، تراکتور مي‌آيد تا انتقام بگيرد. در اين ميان، پرشورها، با قلبي پُر از اميد و چشماني نگران، منتظر سوت آغاز بازي خواهند بود.

انتهاي پيام